Porady

Pies w nowym domu

Odpowiednie przygotowanie domu lub mieszkania jest bardzo ważne dla szczenięcia, ze względu na wzmożoną ciekawość dla świata, gdzie może się zetknąć z potencjalną ilością zagrożeń. Dlatego sprawdzamy czy przestrzeń, w jakim zamieszka szczeniak będzie bezpieczna. Powinniśmy usunąć wszystkie małe przedmioty ( takie jak Np.: sznurki, agrafki, spinacze, kolczyki, kredki, plastelina, malutkie zabawki, gumki, torby foliowe, papier, taśmy klejące, itp.…), które mógłby połknąć psiak. Po za tym sprzątnijmy przedmioty ogólno dostępne dla psa, które może zrzucić, zniszczyć, potłuc, pogryź. Zabezpieczmy duże przedmioty, aby nie upadły na psiaka. Zagrożenie stwarzają też wąskie przestrzenie lub wysokie, na które czworonoga może się wdrapać, spaść lub utknąć. Niebezpieczne są kable i przewody elektryczne. Kontrolujmy dostęp do balkonów, okien, schodów, oraz środków chemicznych. Zabezpieczmy szafki, w tym też kosz na śmieci, który w oczach naszego pupila jest źródłem niewyczerpanych zasobów zapachowych i żywieniowych. Warto się zaznajomić spisem roślin domowych i ogrodowych, które mogą być szkodliwe dla psów.

Organizacja życia i przestrzeni szczeniaka w nowym domu

Na początku musimy się zastanowić nad właściwym umieszczeniem misek i legowiska.

Legowisko powinno się znajdować w spokojnym miejscu, oddalonym od bezpośredniego źródła ciepła i przeciągów lecz nie za daleko odseparowanym od dalszego zakątku domu ( pies nie jest samotnikiem – lubi przebywać w towarzystwie innych zwierząt i ludzi) . Taki azyl ułatwi psu szybsze przystosowanie do nowego środowiska, zapewni bezpieczeństwo i zdrowy sen. Czasem warto zaobserwować, w którym miejscu psiak najczęściej leży i tam spróbować ulokować posłanie.

Na samym początku trzeba ustalić zasady, które szczenię powinno przestrzegać ( np. czy pies będzie wchodził na kanapę, czy będzie korzystał ze wszystkich pomieszczeń, czy będzie brał udział w naszych posiłkach, itd. ) Ważne jest aby wyznaczone zasady były przestrzegane i wprowadzone przez wszystkich mieszkańców. Pies , który wie czego się po nas spodziewać jest spokojniejszy. Jeśli w domu są dzieci, ważne jest uświadomienie ich , iż zwierze nie jest zabawką, lecz żywą istotą potrzebującą spokoju, czułości, bezpieczeństwa, zabawy, odpoczynku, itp. Jeżeli w domu są inne zwierzęta, przede wszystkim inne psy, dobrze jest zadbać , aby się poznały na neutralnym terenie. W większości przypadków nie ma potrzeby ingerowania w relacje między czworonogami, pod warunkiem, że nie zaobserwujemy zachowań lękowych lub agresywnych. Poważnym błędem jest faworyzowanie jest jednego z czworonogów.

Pierwsze dni w domu będą łatwiejsze jeśli zadbamy o właściwe żywienie. Początkowo podajemy mu taką samą karmę jaką dostawał do tej pory ( nasze szczeniaki dostają karmę: Professional Mini Starter – Rogal Canin ) . Zbyt gwałtowne zmiany diety prowadzą do trawiennych, potęgują stres zarówno u psa, jak i jego właściciela.

Okres buntu - wychowanie

Czego można się spodziewać po dorastającym szczenięciu ?

* Nieposłuszeństwo, skłonność do ucieczek.

Młody psiak zazwyczaj nie odstępuje nas na krok ( koncentruje się na człowieku) . Szybko i chętnie uczy się i wykonuje nowe komendy. Inaczej jest jak w pobliżu pojawią się inne osoby lub zwierzęta- szczeniak rozkojarzy się, zaczyna się innymi interesować. Należy wtedy spróbować skupić jego uwagę na sobie ( pokazać mu zabawkę, zmienić kierunek, cofnąć się kilka kroków w tył , jak zwróci na właściciela uwagę- wynagrodzić go pogłaskaniem lub smakołykiem). Dorastające szczenię mimo, że zna komendy często testuje nasze granice co jest dozwolone, a co nie. Od nas zależy konsekwentność wykonywania poleceń przez naszego pupila.

* Zwiększona lękliwość

Szalejąca w dorastającym szczeniaku burza hormonów bywa przyczyną nieracjonalnych zachowań. Sytuacje, przedmioty , osoby, czy zjawiska, z którymi zwierze zdążyło się już oswoić, nagle mogą wzbudzić niepokój, lęk, agresję.

*Nadpobudliwość

Skłonność do niszczenia przedmiotów, przez dorastające psiaki posiadające dużo energii. W początkowej fazie życia szczeniaka następuje wymiana zębów, co wiąże się z potrzebą gryzienia i żucia. Jeśli opiekuj w tym czasie nie zapewni podopiecznemu odpowiedniej ilości zajęć ( pies musi się wyskakać, wybiegać), aby spożytkował swoją energię, oraz przysmaków z suszonej skóry, gryzaków do obgryzania, kości cielęcej, może być problem z naszymi meblami, butami, itp.

Szczepienia szczeniaka jakie są obowiązkowe

Posiadanie psa to nie tylko przyjemność płynąca z kontaktu ze zwierzęciem, ale również obowiązki. Jednym z nich jest pilnowanie terminów szczepień.

W 3. i 5. tygodniu życia szczenięta powinny zostać poddane odrobaczeniu. Wczesny termin spowodowany jest ryzykiem zakażenia larwami glist przez łożysko matki jeszcze w życiu płodowym. Odrobaczenie jest jednym z elementów przygotowującym psa do przyjęcia szczepień. Proces uodporniania psa można bowiem rozpocząć dopiero w chwili, kiedy jest on całkowicie zdrowy i pozbawiony pasożytów.

Obowiązkowym szczepieniem jest oczywiście to przeciwko wściekliźnie. Szczepienia szczeniąt mogą się odbyć już po ukończeniu przez nie 2. miesiąca życia. Według prawa każdy pies powyżej 3. miesięcy musi być już zaszczepiony. Kolejne szczepienia przeciwko wściekliźnie powinny odbywać się co roku. Jakie są konsekwencje za nie zaszczepienia psa na wściekliznę? Powiatowy Inspektorat Weterynarii może ukarać właściciela mandatem do 500 złotych. Prawdziwe kłopoty pojawiają się w sytuacji, kiedy nie zaszczepiony pupil kogoś pogryzie – trafia wówczas na miesięczną obserwację, a właścicielowi grozi odpowiedzialność karna i stanięcie przed sądem.

Na co szczepić szczeniaka:

Poza wścieklizną szczeniak powinien zostać także zaszczepiony na nosówkę i parwowirozę. W zależności od tego, czy stosuje się wobec psa program szczepień wczesnych, czy standardowych, szczepienie może mieć miejsce w 6. albo 9. tygodniu życia. W kolejnych tygodniach, po powtórzeniu zastrzyków przeciwko nosówce i parwowirozie, dochodzi szczepienie przeciwko leptospirozie, kaszlowi kenelowemu, wirusowemu zapaleniu wątroby i koronowirozie.

Terminy oraz planowany zakres szczepień ustala się oczywiście z lekarzem weterynarii. Tylko weterynarz może stwierdzić, które szczepionki powinien przyjąć nasz pies. Najczęściej w gabinetach weterynaryjnych otrzymuje się szczepionki skojarzone, które jednym zastrzykiem uodporniają na kilka chorób.

Rodzaj szczepienia	Szczepienia wczesne	Szczepienia standardowe	Szczepienia późne
nosówka, parwowiroza	6.-7. tydzień
nosówka, parwowiroza, leptospiroza, kaszel kenelowy, wirusowe zapalenie wątroby	10.-12. tydzień	9.-10. tydzień	12. tydzień
nosówka, parwowiroza, koronowiroza, leptospiroza, kaszel kenelowy, wirusowe zapalenie wątroby	16. tydzień	12.-14. tydzień	12.-14. tydzień

Postępowanie po szczepieniu

Po wykonaniu szczepień zalecane jest czasowe unikanie kontaktu szczeniaka z obcymi psami. Pozwoli to zminimalizować ryzyko powikłań. Szczenię można wyprowadzać na spacery wybierając miejsca mało uczęszczane, nie dopuszczając do bezpośredniego kontaktu z psami, wąchania odchodów i moczu.

PIERWSZA POMOC DLA PSA

Ważne jest , aby w sytuacji kryzysowej zachować spokój i opanowanie. Nawet najbardziej troskliwy właściciel zwierzęcia nie zawsze jest w stanie ustrzec przed wypadkiem i chorobą czworonoga.

DOMOWA APTECZKA DLA PSA

Powinna zawierać: środki odkażające, sól fizjologiczną, bandaż elastyczny, bandaż opatrunkowy, gaziki, plaster, gaza metrowa, termometr, koc termiczny, ręcznik, pęsetę, szczypce do usuwania kleszczy, rękawiczki lateksowe, środki przeciwbiegunkowe, środki łagodzące oparzenia. Pamiętajmy o terminie ważności posiadanych środków w apteczce.

BEZPIECZEŃSTWO WŁAŚCICIELA I PSA

W czasie szoku i bólu, nawet najłagodniejszy pies może być agresywny, więc musimy na siebie uważać, ale i na bezpieczeństwo psa ( nie przytulajmy go do twarzy, nie pozwólmy psu wylizywać ran i zdjęcia opatrunku, załóżmy kaganiec pod warunkiem, że pies nie ma urazu głowy, czy konwulsji, czy zjadł truciznę.

SYTUACJE WYMAGAJĄCE UDZIELENIA PIERWSZEJ POMOCY

* Złamania i zwichnięcia

W pierwszej kolejności musimy unieruchomić złamaną lub zwichniętą kończynę przy pomocy w danym miejscu dostępnych przedmiotów np. patyk i apaszka. Jeśli złamanie jest otwarte przed założeniem opatrunku należy opanować krwawienie i zdezynfekować ranę

( można przemyć czystą wodą jeśli nie posiadamy środków dezynfekujących)

* Krwotok

Dezynfekujemy ranę, a następnie zakładany opatrunek uciskowy na krwawiące miejsce, okładając je gazą zawijamy bandażem lub innym materiałem ( może być coś z odzieży czystej) .

W przypadku krwotoku tętniczego ( na ranę należy przyłożyć sterylną gazę lub inny czysty materiał uciskając przez co najmniej 5 do 7 minut, a następnie zabandażować) niezbędna jest jak najszybsza pomoc weterynaryjna. Powiększenie się obrysu brzucha, bladość błon śluzowych, zwiększające osłabienie i duszność mogą sugerować o krwotoku wewnętrznym- w takiej sytuacji jest potrzebna jak najszybsza pomoc weterynaryjna.

* ZADŁAWIENIA

W gardle może utkwić jakiś przedmiot ( kość , zabawka ) wtedy należy psu delikatnie wyjąć język i obejrzeć jamę ustną, aby spróbować usunąć ciało obce. Jeżeli nie uda nam się, należy

* ZATRUCIA

Objawy zatrucia u psa mogą występować takie : wymioty, biegunka, duszność, zmiana barwy i zapachu moczu, częste oddawanie moczu, ślinotok, apatia, brak apetytu, gorączka, przykry „ cebulowy” zapach z pyska. Należy najszybciej udać się do lekarza weterynarii ( jeżeli wiemy czy pies się otruł należy o tym fakcie poinformować lekarza, gdyż szybciej mu pomoże w podejmowaniu decyzji odpowiednich działań leczenia np. spowodowanie wymiotów u czworonoga, płukaniu żołądka, padanie leków odtruwających)

* POPARZENIA

Jeśli oparzenie środkiem chemicznym obejmuje skórę, wówczas należy ją obficie spłukać wodą, potem umyć wodą z mydłem i ponownie spłukać. W przypadku, gdy pies zjadł żrącą substancję, należy zmusić go do wypicia wody bądź wypłukać mu jamę ustną używając strzykawki. Jeżeli toksycznym środkiem jest kwas, to podajemy zwierzęciu roztwór dwuwęglanu sodowego. Roztwór ten możemy kupić w aptece.

Pomoc przy poparzeniu prądem należy rozpocząć od wyłączenia źródła prądu. Dopiero potem można odsunąć zwierzę w bezpieczne miejsce. Jeżeli zachodzi potrzeba, należy rozpocząć reanimację.

Podobnie jak w przypadku, ludzi, oparzenia termiczne te dzielimy na trzy stopnie:

I stopień - zaczerwieniona skóra (najmniej groźne) - pomoc polega na zmyciu rany dużą ilością zimnej wody lub zrobieniu okładu lodowego.
II stopień - zaczerwieniona skóra oraz pęcherze
III stopień - głębokie uszkodzenia skóry oraz tkanek leżących pod skórą (np. mięśni)

Przy oparzeniach II i III należy niezwłocznie zabrać zwierzę do lekarza, gdyż tak poważne uszkodzenia skóry prowadzą do wstrząsu, często związane są z zakażeniami, a nawet mogą prowadzić do śmierci zwierzęcia.

Za względu na podjęte działania należy niezwłocznie udać się do lekarza weterynarii !

* Ukąszenia przez kleszcz, jadowite gady, użądlenie przez owady

Gdy psa ukąsi kleszcz, należy jak najszybciej usunąć pasożyta. Kleszcza u psa usuwa się w taki sam sposób, jak u człowieka, tzn. kleszcza należy chwycić pęsetą lub specjalnym lassem (można kupić w aptece) i delikatnie wyjąć ruchem obrotowym. Nie zaciskaj pęsety na ciele kleszcza, gdyż może to spowodować wprowadzenie jego zawartości pod skórę. Następnie należy sprawdzić, czy cały kleszcz został usunięty. Kleszcza nie wolno przed zabiegiem niczym smarować ani próbować wyrywać, zgniatać itp. Co zrobić, gdy przy usuwaniu kleszcz się urwie i w ciele psa zostanie główka? W takiej sytuacji najlepiej jak najszybciej udać się do weterynarza.

Gdy psa ukąsi jadowity gad należy umieścić opaskę uciskową powyżej miejsca ukąszenia, a następnie odkazić ranę. Aby złagodzić ból, należy to miejsce obłożyć lodem lub innym zimnym okładem. Należy jak najszybciej udać się do weterynarza ( w celu podania surowicy i leków wspomagających).

Gdy psa użądli owad usuwamy żądło ( jeśli to możliwe) odkażamy ranę i łagodzimy ból za pomocą zimnego okładu. Możemy też użądlone miejsce przemyć : wodą z octem, octem winnym, sokiem z cytryny lub sodą oczyszczoną ( płaska łyżeczka rozpuszczona w szklance wody) . Przy opuchliźnie , czy przy trudności w oddychaniu jak najszybciej udajemy się do lekarza weterynarii.